Δεύτερος μύθος
Δεν είμαι φιλόλογος για να ξέρω τόσο πολλά για τη Γραμματική.
Για να έχετε αυτή τη γνώμη, σημαίνει ότι κάνατε κάποια γραμματικά λάθη στον προφορικό ή τον γραπτό σας λόγο· ότι σας διόρθωσαν κάπως άκομψα· ότι νιώσατε άβολα· και αισθάνεστε την ανάγκη να δικαιολογηθείτε. Η σκηνή αυτή μπορεί να έχει "παιχτεί" πολλές φορές –και εσείς να προβάλλετε πάντα την ίδια δικαιολογία…
Τα λάθη που κάνατε είναι κοινά. Ας πούμε, ένα κόμμα εκεί που δεν χρειαζόταν, παρατονισμός μιας λέξης, λανθασμένη κλήση ενός ρήματος, ή κάτι παρόμοιο. Χωρίς αυτά τα λάθη δεν σημαίνει πως θα ήσασταν φιλόλογος! Απλώς, θα μιλούσατε ή θα γράφατε λίγο πιο σωστά.
Και για να καταλάβετε ότι αυτή η δικαιολογία δεν είναι ό, τι καλύτερο διαθέτει το… οπλοστάσιο των επιχειρημάτων σας, δείτε τις ερωτήσεις που ακολουθούν:
Πιστεύετε ότι χρειάζεται να είστε γιατρός για να προσφέρετε τις πρώτες βοήθειες σ’ έναν συνάνθρωπό σας; Για απλές γνώσεις πρόκειται. Μπορείτε να τις βρείτε ακόμη και σε περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας.
Πρέπει να είστε μαθηματικός για να υπολογίσετε –χωρίς κομπιουτεράκι ή κινητό τηλέφωνο- το επιτόκιο που θα λάβετε στο τέλος του χρόνου για τις καταθέσεις σας;
Θα μπορούσε να στοιχηματίσει κανείς ότι, καθώς διαβάζατε τις γραμμές που προηγήθηκαν, οργανώθηκε στον νου σας ένα «πλήρες σετ δικαιολογιών» σε σχέση με τη Γραμματική.
Αν δεν έχετε ήδη ξεφυλλίσει τις σελίδες αυτού του κεφαλαίου, κάντε υπομονή. Έρχονται κι άλλοι μύθοι...
Αν σ’ αυτές τις ερωτήσεις απαντάτε ΝΑΙ, σημαίνει ότι θεωρείτε «ειδικούς» όσους γνωρίζουν κάτι περισσότερο από σας, και ότι έχετε επιτρέψει να περιοριστεί σε ανησυχητικό βαθμό ο ορίζοντας των βασικών σας γνώσεων.
Αν η απάντησή σας είναι ΟΧΙ, σημαίνει ότι πήγατε ένα βήμα μπροστά: Την επόμενη φορά που θα κάνετε κάποιο γραμματικό λάθος θα φροντίσετε, τουλάχιστον, να μην καταφύγετε στην ίδια δικαιολογία.
