Ο προσανατολισμός
Οι προθέσεις ανήκουν στα μέρη του λόγου που τα συναντάμε συνήθως στο τέλος των βιβλίων της Γραμματικής -σ’ ένα σημείο στο οποίο, καθώς διαβάζουμε, δεν φτάνουμε σχεδόν ποτέ! Θα έλεγε κανείς ότι βρίσκονται πάντοτε «εκτός ύλης»!
Κι όμως. Οι προθέσεις είναι απολύτως απαραίτητα συστατικά της γλώσσας μας. Και λόγος είναι απλός: Εκφράζουμε τον προσανατολισμό στον χώρο.
Και κάτι ακόμη πιο σημαντικό: Οργανώνουμε τις εμπειρίες μας με βάση αυτόν τον προσανατολισμό –τους γνωσιακούς μας χάρτες.
Για να προσανατολιστούμε όμως, χρειαζόμαστε πάντα ένα σημείο αναφοράς.
Πολλές φορές, σημείο αναφοράς είμαστε εμείς, ενώ άλλες φορές μπορεί να είναι ένα αντικείμενο, μια τοποθεσία κτλ.
Και το περιστέρι της εικόνας; Όπως λένε οι ειδικοί, τα περιστέρια είναι οι… πρωταθλητές του προσανατολισμού στον χώρο.
Οι προθέσεις συνδυάζονται με ονόματα και –πολλές φορές– με επιρρήματα. Έτσι, μπορούμε να εκφράσουμε μεταξύ άλλων:
1. Τη θέση (στάση) μέσα σε κάτι ή κοντά σε κάτι:
• Παρκάρισα το μηχανάκι κοντά στο δικό σου.
2. Την κατεύθυνση ή τον προορισμό.
• Εξαιτίας της σφοδρής χιονόπτωσης, το ρεύμα της εθνικής οδού προς Λαμία είναι κλειστό.
3. Την προέλευση.
• Το αεροπλάνο αυτό ήρθε από την Αλεξανδρούπολη.
4. Τη διέλευση μέσα από ή έξω από κάτι.
• Πηγαίνοντας στην Αράχοβα, περάσαμε έξω από τη Λιβαδειά.