Επικοινωνία: η γλώσσα
και οι προτάσεις
 

Ο χώρος της γλώσσας




Α: Τι ώρα είναι;
Β: Παρασκευή.
Γ: Σωστά, πρέπει να κατέβω στην επόμενη στάση.

Αυτό που μόλις διαβάσατε είναι ένα παλιό γνωστό ανέκδοτο, στο οποίο παρουσιάζονται τρεις καλοντυμένο κύριοι να "συζητούν" στο τρένο. Το ρήμα "συζητούν" τέθηκε σε εισαγωγικά, επειδή αυτό που διαβάσατε μπορεί να είναι οτιδήποτε –πάντως, όχι συζήτηση!

Η καθημερινή μας επικοινωνία όμως δεν έχει καμιά σχέση με αυτό το ανέκδοτο. Όταν επικοινωνούμε --κυρίως όταν μιλάμε, διαβάζουμε, ή γράφουμε-- συμμετέχουμε σε μια δραστηριότητα που συντελείται μέσα στον χώρο της γλώσσας.

Μέσα σ’ αυτό τον χώρο, δημιουργούμε --μαζί με τον συνομιλητή μας, τον συγγραφέα ενός κειμένου, ή τον αναγνώστη του κειμένου μας-- ένα πεδίο αλληλεπιδράσεων.
Η γλώσσα ως χώρος αλληλεπίδρασης

Η γλώσσα ως χώρος αλληλεπιδράσεων




Ας αρχίσουμε με ένα παράδειγμα.

Στον διάλογο που ακολουθεί, συζητούν ένας δημοσιογράφος (Δ) και ένας στρατιωτικός, εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ (Σ):
Δ. Τα βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου είναι η βασική αιτία της αύξησης των κρουσμάτων λευχαιμίας στους στρατιώτες που πήραν μέρος στον πόλεμο του Κόλπου και στο Κοσσυφοπέδιο.
Σ. Αυτό που λέτε δεν ευσταθεί για δύο λόγους: Πρώτον, δεν έχει αποδειχθεί επιστημονικά η σχέση των βλημάτων αυτών με κάποια νόσο· και, δεύτερον, η ποσότητα ουρανίου είναι τόσο περιορισμένη, ώστε είναι αδύνατον αν προκαλέσει οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας.
Δ. Αν είναι όπως τα λέτε, γιατί αυξήθηκαν τα κρούσματα λευχαιμίας στους στρατιώτες αμέσως μετά το τέλος αυτών των συγκρούσεων;
Σ. Επιμένετε να συσχετίζετε γεγονότα που δεν συνδέονται…
Δ. ... Και τότε, γιατί είναι απαγορευμένη η χρήση τους στις Ηνωμένες Πολιτείες και δίνονται αυστηρές εντολές για την προσεκτική τους αποθήκευση;
Σ.  Μην ξεχνάτε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα νέο όπλο, που δεν πρόλαβε να δοκιμαστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα βλήματα αυτά δεν διατίθενται σε οποιονδήποτε. Φυλάσσονται προσεκτικά, γιατί η φόρμουλα και τα υλικά κατασκευής τους θεωρούνται απόρρητα.
Δ.
Σ.
Διαπιστώνετε ότι το κλίμα μέσα στο οποίο διεξάγεται ο διάλογος είναι έντονα ανταγωνιστικό: Κάθε ομιλητής προσπαθεί να δείξει στον συνομιλητή του ότι κάνει λάθος. Σκοπός του είναι να τον πείσει ότι αυτός έχει δίκιο. Ο άλλος αποκρούει και αντεπιτίθεται. Κάθε πρόταση του δημοσιογράφου "στοχεύει" σε κάποια πρόταση του στρατιωτικού, και αντιστρόφως.

Οι συνομιλητές, με τις προτάσεις που διατυπώνουν, διαμορφώνουν ένα πεδίο μέσα στο οποίο αλληλεπιδρούν. Είναι σαν να παίζουν μια παρτίδα σκάκι, και να προσπαθεί ο καθένας να ελέγξει το κέντρο της σκακιέρας, προκειμένου να έχει ισχυρότερες θέσεις ως προς τον αντίπαλό του (εικόνα 1).
Εικόνα 1
Οι αλληλεπιδράσεις αυτές --ακόμη και με τη μορφή αντιδικίας-- προσδίδουν στην επικοινωνία δυναμικό χαρακτήρα. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι, σε πολλές περιπτώσεις, έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι δύναμης. Φανταστείτε τις διαπραγματεύσεις μεταξύ κυβερνήσεων ή μεταξύ επιχειρηματιών --ακόμη και το απλό καθημερινό παζάρι στην αγορά.

Δεν πρέπει όμως να σχηματίσετε την εντύπωση ότι η επικοινωνία έχει δυναμικό χαρακτήρα μόνο όταν αντιδικούμε! Ανάλογα με την πρόταση που διατυπώνουμε, μπορούμε να προκαλέσουμε στους άλλους χαρά, θυμό, εκνευρισμό, λύπη, ενθουσιασμό, αισιοδοξία…

Αυτό σημαίνει ότι κάθε μας πρόταση --ανάλογα με το περιεχόμενό και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διατυπώνεται-- μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγή της συμπεριφοράς του προσώπου στο οποίο απευθυνόμαστε.
Ο δυναμικός χαρακτήρας της επικοινωνίας

Η γλώσσα ως ενέργεια




Τη γλώσσα πάντοτε την αδικούμε. Από τη μια, νομίζουμε ότι οι προτάσεις που εκφέρουμε ή γράφουμε μέσα σε μια γλώσσα (τη δική μας, την ελληνική) είναι απλώς όργανα για να "αναπαραστήσουμε την πραγματικότητα".

Είδαμε όμως ότι όταν μιλάμε ή γράφουμε, δεν περιγράφουμε απλώς  καταστάσεις.
Τις ερμηνεύουμε. Τις δημιουργούμε.

Θέλετε να δοκιμάσετε;



Πείτε στην καθηγήτριά σας --καθώς μπαίνει στην αίθουσα-- ότι το χτένισμά της σήμερα είναι πολύ όμορφο, και προσέξτε τις αντιδράσεις της.

Δημιουργήσατε ένα κλίμα διαφορετικό. Αν δεν το αλλοιώσετε με… φασαρία και άλλα παρόμοια, να είστε βέβαιοι ότι το μάθημα θα κυλήσει πιο ευχάριστα από κάθε άλλη φορά --το ίδιο και η εξέταση!

Παρ' όλα αυτά, έχουμε την εντύπωση ότι η γλώσσα είναι απλώς ένα "όργανο επικοινωνίας" και τίποτε άλλο· ότι μοιάζει με έναν αγωγό (ή ένα καλώδιο) μέσα από τον οποίο διοχετεύουμε τα κωδικοποιημένα μας μηνύματα --κάτι σαν τα σήματα Μορς.

Στην άλλη άκρη της γραμμής, τα μηνύματα αποκωδικοποιούνται και ο δέκτης καταλαβαίνει τι του είπαμε…

Η γλώσσα ως χώρος επικοινωνίας




Η γλώσσα δεν είναι αντικείμενο. Είναι ενέργεια. Είναι πράξη. Είναι δραστηριότητα. Η γλώσσα είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννιόμαστε, ονειρευόμαστε, θυμόμαστε, σκεφτόμαστε, δημιουργούμε.

Η γλώσσα δεν είναι λοιπόν ένα "όργανο" επικοινωνίας.  Είναι ένας χώρος επικοινωνίας.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον επικοινωνίας --με τις προτάσεις που εκφωνούμε ή γράφουμε-- μπορούμε να δίνουμε πληροφορίες, να εκφράζουμε γνώμη, να αποδεικνύουμε, να παρακαλούμε, να ικετεύουμε, να δίνουμε εντολές, οδηγίες ή διαταγές, να ρωτάμε, να υποσχόμαστε, να δεσμευόμαστε, να ζητάμε συγνώμη, να απολογούμαστε, να εξομολογούμαστε...

Με τη γλώσσα πράττουμε.

Για να δείτε τι μπορούμε να πράξουμε με τις προτάσεις, δείτε την ενότητα που ακολουθεί.
M
M